Sebepsiz

Sinirlerim bozuk, çok sıkılıyorum. Sebepsiz hemde. Duvarlar üstüme üstüme geliyor, ama yine de ewden cıkasım gelmiyor. Sanırım birazdan viski içmeye başlıcam. evet bunu yapıcam. Viski içip sonrasında sızmak istiyorum sarhoşluk kısmını direk olarak atlayıp. Bi kaç kere olmuştu öyle. Sarhoşluk kısmını atlayıp direk bayılma kısmına geçtiğim. Yine öyle olmak istiyorum. Ama bizimkiler korkabilir, sonra hastane mastane, ooff bi sürü iş güç.

Bir anda bastı bana sıkıntı. Bugun okuldayken, 'Hadi bitsede evime yatagıma kavuşsam, oyun oynasam(wow)' şeklindeydi düşüncelerim. Şimdi üstünde kaykıldığım yatak bile batmakta bana. Belki de ben ona batıyorumdur. Heycanla devam etmek istediğim oyunda keyif vermiyor. Saçma sapan ölüp duruyorum. Kafamı veremiorum bi türlü. Aklımda o kadar çok şey varki. Hepsi derslerle ilgili tabi. Offff bitemedi şu dönem bi ya. Bitemedi yani.
Bitmeyen okul geldi, marketlerde.

Tesadüf'ün yerini unutmuşum, hatta oraya gidip napardık onu bile hatırlamıyorum. Kağıt mı oynardık okey mi? 10 dkdır hatırlamaya çalışıyorum. Çıldırcam. Asosyalliğimin sınırlarını zorluyorum artık. Eskiden hangi plana, arkadaşa yetişeceğimi şaşırırdım. Zaten haftanın günleri pek ayık geçmezdi. Darlayan, ewe gel, ders çalış, sınavın yok mu? diyende yoktu. Gerçi şimdi de çok rahatım ailemle. Ama 'Okula mı gidiyorsun?' deseler bile sinirleniyorum bu aralar. 'Yok dereye gidiyorum'  (Nie dere dediysem, asıl içimden geçeni yazamadım neyse)

Hem ben eskiden 3-4 gün eve uğramazdım. Banyo yapmak ve üstümü değiştirmek dışında. Bir de kesin alışveriş yapmış olurdum, aldıklarımı bırakırdım. Şimdi 2 ay sonra 'çıkıyorum bu gece beni beklemeyin' desem şaşırıyolar.
Nie ki?

Çok gücüme gidiyor, 2-3 kelimeyi yanyana getirip kendini ifade edemeyen insanların, hayatla ilgili herhangi bir konuda yorum yapabilcek altyapıya sahip olmayan insanların, benden önce mezun olup iş bulması, para kazanması. Sonra karşıma geçip 'Hala mezun olamadın mı? AAAAA' demesi. Pardon ama sananey?
Ben piskoloji bölümünde okuyan daha Freud kim bilmeyen insan tanıdım. Oda mezun işte, çalışıyor yani. Üstelik kendi işini de yapmıyor. Yapmasın zaten, aman diyim.Felsefe okuyup Goethe (yada türevleri)  kim bilmeyen de var, ama o konuya hiç girmicem. Haa bir de 'Wikileaks'in futbolcu sanıldığı bir ülkede yaşıyoruz. Alman yada fransız asıllı olabilirmiş.

Kendini kessem, kan çıkacak (ıyk). Assam, boynum kırılır muhtemelen.Ben cesedim güzel olsun istiyorum. Kendimi yaksamda aynı şey. Bir sürü ilaç alsam, acısı çok uzun sürer. Silah desen nerden bulcam. En temizi suda boğulmak sanırım. Evet evet bunları düşündüm şu saniyede.

Ama yok ya, zira kendimi intahar edemeyecek kadar çok seviyorum aslında. Sevmediğim şey hayatım. O da toptan değil zaten. Belli bir kısmı yok olabilir. Hiç üzülmem, o kısmı atarsak, mutluluğumdan ve yaşama sevincimden ürkebilirsiniz. Ama işte şimdilik kurtulamadığım o parça, her şeyin üstüne inmiş karabasan gibi.
Neyse elbet bu günlerde bitecek. Askere gidenler geri gelecek, yeğenim konuşmaya hatta koşmaya başlayacak, insanlar evlenecek.

Değişmeyen tek şey, benim en güzel yaşlarımda yaşadığım mutsuzluk olacak. Bitse bile anısı kalacak. Hakkaten artık bitse de gitsek.

Sarkı candır, bu şarkı candır