Bana uyacak bir marilyn monroe resmi yok! Yettiği kadar


2 Aralık 2010 Perşembe

Konuştuk..Kimse Duymadı

Benim hep erkek arkadaşlarım fazla oldu kızlardan çok. Hep onlarla dertleştim. Kızlardan hep biraz korktum çekindim.Çünkü yara aldım ben kızlardan. Her yeni kız arkadaşımda arındım o yaralardan. Şimdi farklı, şimdi öyle değil.Şimdi karşımda yaralarımı bilip, konuşurken bile cümlelerine dikkat eden insanlar (kızlar) var.

Oturduk biz konuştuk 2 bira eşliğinde. Sınavlardan önceki totemimiz.Sınavdan önceki gece 2şer bira.Her zaman işe yarıyor. Ama siz yapmayın sadece bizim için geçerli bu.Neyse ne diodum, oturduk konuştuk. Bize neler iyi geliyordu. O zamanlar neler istiyorduk? O zamanlar derken eski, saf zamanlar. Yara almamış zamanlar. Yara alan sadece biz değiliz evet. Zaman yaralanıyor aslında, acısı bizden çıkıyor sonra.
Neler istiyorduk? Neler oldu? Kimler, istemediklerimizi bile serdi yollarımıza. Sorgusuz, sualsiz.
Ve biz nasıl vazgeçtik sorgusuz, sualsiz?

Sonrasında olanları düşündüğümüzde ise çarpışıyoruz kendi aklımızla, yüreğimizle.Neydik--ne olduk?
Ne istedik- ne elde ettik? Eskiden nelere burun kıvırırdık- şimdi nelerle kandırıyoruz kendimizi?
Eskiden düşünmek zorunda olmadığımız ayrıntılar, şimdi nasıl kurcalamakta zehirli zehirli zihnimizi?
Biz konuştuk, kimse duymadı bizim dışımızda.Kimse çare olmadı ayrıca. Ama en nihayetinde yalnız değildik. Biz vardık bu sefer, kızlar, birbirinden değişik kızlar birbirini yinede anlayan.Birbirini her şeye rağmen yinede duyan.
Hem biz daha ölmedik, düştüysek kalkarızda, hep yaptığımız gibi
Ve birde bazen, gerek olan o ki;
Sil baştan yaşarız hayatı

1 yorum:

Hero of Darkroom dedi ki...

anlamak güzeldir ama anlasilmak bambaska..
Sil bastan ; iste bitirici sarkilardan.. Susarim bu sarkida..