Sorsalar, Bilemem

Hani hatun milleti dediğimiz topluluk vardır ya, bu topluluk hayatının çeşitli dönemlerinde ve anlarında hep aynı soruyu sorgularlar. 'Aşk nedir?' ya da 'Onu neden seviyorum?'

Ben ne ilk sorunun cevabını bulabildim ne de ikinci soruyu süslü kelimelerle anlatabildim. 'Çünkü o şöyle, böyle' demek kimi, neden sevdiğimi açıklayabilcek nitelikte olmadılar benim için. Hiç bir zaman içime sinmedi. Baktım olmuyor, bende bazı duyguların kelimelerle ifade edilemeyeceğini düşünüp rahatlattım kendimi. Ama sanki öyle de olmuyor. Bazıları var mesela, kimi,neyi,neden,nekadar sevdiğini anlatmakta hiç sıkıntı çekmiyor. Ne kadar samimiler bilemem, ama özenmiyor da değilim.

Uykuyla uyanıklık arasında ilk sorunun cevabına yaklaştım sanki bir ara. Yani o an, aşkın tanımına en yakın olduğum andı. Kaç yaşına gelmiş olmama rağmen, kaç tane aşk yaşamış olmama ve hangi uçlara sürüklenmiş olmama rağmen, o anı daha yeni yaşamış olmam, kafamda sonu bitmek bilmez sorular da oluşturmuyor değil. Böylece bir soruyu çözer gibi olsamda, onu takiben kafamda oluşan cevapsız kalan sorularla olan mücadelem hiç bitmiyor. Ama bu tatlı bir mücadele ve ben ilk defa bu mücadelenin nasıl bitecek oluşuyla ilgilenmiyorum. Hem belli mi olur belki de bitmez, ya da belki de gerçekten bir gün her sorumu cevaplayabilirim.

'Aşk nedir?' in, doğru cevabını buldum demedim.Sorsalar yine de bilemem. Fakat ben uzunca bir süre, yakınsadığım cümleye inanmak istiyorum. Varsın diğer sorular beni rahatsız etmeye devam etsin.

Uykuyla, uyanıklık arasında, gözlerim bile kapalıyken ve bilincim hafif hafif beni uyandırmaya çalışırken, farkettimki benim için;

'Aşk, uyurken aynı anda nefes alıp vermek, göğüs kafesinizin aynı anda inip kalkmasıdır.'

Başka bir şey sorsalar, bilemem.