Allak bullak

Kafam allak bullak. Hemde her konuda.Küfürlü konuşmıcam diyorum ama bazı durumlar var, argo kullanmadan ifade edilemiyor. An itibariyle mal'a bağlamış durumdayım yani. Hem ben küfreden kız sevmememe rağmen, neden küfreden kendi sesimi duyunca bir rahatlama yaşıyorum anlamışta değilim. Allak bullak olduğumu söylemiş miydim? Tamam.

Ablamla konuştum bugün. Sesini duyduğumda anladımki, sesini duymayalı haftalar olmuş resmen. Sonra telefonum çekmemeye başladı. Bizim evin yaptığı bir şaka o kısım. İstanbulun göbeğinde.Olacak iş değil. Abladır ya telefon kapanınca arar sandım tekrardan. Aramadı.Aramasını beklerken bende aramıyım dedim. Çünkü oda beni aramaya çalışıyor olursa, telefon meşgül olur dedim. 2 insanın en salak durumuna düştüğü an, o an bence. İkinizde birbirinizi aynı anda arıyorsunuz ama teknoloji öyle çalışmıyor işte. Bunları düşünürken geçen dakikalar sonunda unuttum ablamı geri aramayı.Şimdi arıyım dedim fakat yazı bitince aramak daha mantıklı. Yazı bitince, yine unutmuş olacağım. Hem ablamda demişti. 'Bende mal gibiyim şu anda'

Şu küfürlü konuşma olayını bu aralar iyice abarttım sanırım. Kaldıki günlük hayat konuşmaları yaparken bile, küfür sayılan kelimelerin cici versiyonlarını hatırlayamıorum. Bu durum en çok babamla konuşurken sıkıntı yaratmakta. Gecen gun konuşurken ' Bu okul s..e s..e bitecek' dedim adama. Hoş olmadı. Ama hala o yinelemenin cici versiyonunu bulamadım. Ama erkek arkadaşımın yanında hala en cici benim. Onun yanındayken küfretmemeye daha çok dikkat ediyorum. Çok çemkiriyor çünkü sonra. Öyle olunca daha çok küfredesim gelio. Dalga geçer gibi. Söz okul bitsin, hem sigarayı bırakıcam, hemde küfür etmeyeceğim.

An itibariyle mal gibi bir yazı oluyor buda. Ama ders çalışmaya ara verdim. O arada bişiler yazıp kafamı rahatlatayım dedim. Birazdan ders çalışmaya devam edeceğim. Yazının mallığının bahanesi bu. Benim mala bağlamış olmamım bahanesi yok hala.

Dönem biterken bende tükenmeleri yaşamaktayım sanırım. Üstelik daha girmem gereken 2 'baba' vize olmakla beraber, teslim edilmesi gerekende 5 proje var. Yarın birinin demosuna gireceğim üstelik. Şu kopya muamelesi meselesinden dolayı, kendi yaptığımız projenin demosundan korkuyorum. Hemde nasıl bir korku bu. 'Acaba sorulan bir soruyu bilemessek, hoca kopya çektiğimizi düşünür mü?' yada 'Eğer cevap veremessek 0 alır mıyız?' Bide en kapsamlı ders, illaki sorulan sorulardan bir kaç fire vereceğiz. İllaki. Bunları düşününce yine bir sinir atımı yaşandı beynimde.

He bide final dönemi var tabi fakat şu anda ona girmek bile istemiyorum.
Neyse bu kız kaçar. Kaçarda nereye kaçar? Yapacağım hareket sadece ekrana bakmayı bırakıp, bilgisayarın yanındaki kitaba bakmaya başlamak.
Pek uzaklaşmıyorum yani aslında fiziksel olarak.
Öptüm bye olarak bitirmek istedim bu yazıyı.
Öptüm bye!