İcimden atamadıgım bi sıkıntım var bugun..Ben bugunu sewemedim..Olmadı bugun..Olmadı bu cocuk..İçimde cıglıklarım, dışımda gülüşlerim var..Kendimden de sıkıldım aslen..Ruzgarlarda yurumek istiyorum..Yüzüme yüzüme vursun..Soguktan canım acısın..İçimin acısını unuturum belki..Aslında bir derdimde yok..Kendi sımarıklıgım..Kendime saldırıorum buaralar..Saldırcak baska birini bulamadıgımdan belkide..Keşke piyonlar olsaydı hayatımda kırdıgımda üzülmeyecegim yada gittiginde önemsemeyecegim..Agladıgında güleceğim piyonlarım..Hadi ordan be!!
Bu beni, kendi yazdıgım sarkı sozlerinde degilde, baskalarının yazdıklarında buluorum. Gerci ben bile bilmezken kendi yazdıklarımın degerini,bilecek biri var mıydı?..Oldu mu hiç? Simdi nerde? Ne yer? Ne içer? Neden bardagın boş tarafından bakar oldu?
Artık bestelenseler bile yazdıklarım haberim olmayacak mesela..Olsa, Guzel olmaz mı?
Hadi ordan be!! Aslında bu yazıyı yazcak kadar depresif degilim yada mutsuz yada dertli..Sizde hemen herşeye inanıosunuz ama..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder