Üzülsem mi?

Evet bu haftada cuma ve cumartesimi WoW oynayarak geçirdim. Ve gerçekten eğleniyorum, arkadaşlarım var tabi ( erkek arkadaşımda dahil bu arkadas grubuna). Neyse zaten şu anda açtığım birayı da sırf evde ice tea yok die açtım. Uzun zamandan sonra çikolatalı süt olmayan bişi içmek istedim çünkü.

Aslında dışarı çıkabilirim. Haywan gibi içip sapık gibi dans edebilirim ve aslında nasıl öyle bişiye ihtiyacım olduğunu anlatamam. Küçük beyoğlunda 3 Long Island içmek istiorum, üstüne 1 bira çaktım mı zaten bu ben kayıp. Sonra yakın bi erkek arkadas bi hatun begenir ' Bana ayarlasana' der. Bende o kafayla giderim kızın yanına. 7 senelik üniversite hayatım boyunca daha bi hatunun yanına gidip, onu bizim çocuklardan birine ayarlayamadan döndüğüm olmadı. Ya ben iyi yapıorum şu p.zevenklik işini( evet anlamadınız o kelimeyi ve ben aslında küfür kullanmadım) ya da butun arkadaşlarım inanılmaz yakışıklı. Ben ilk seçeneğin dogru olduğuna inanmak istedim şu anda. Sonra ben olayın gazına gelip, çevremdekilerle biraz fazla samimi olunca erkek arkadaşmla bi kavga ederiz, butun Taksim dinler, geceye imzamızı atmış oluruz. Alkolunde böyle bi pisliği var işte.Arkadaşlarıma yarıo orası ayrı.

Asıl bu kız ayarlama olayıyla ilgili bi hikaye anlatmak istedim. Bundan yaklaşık 3 sene önce falan. Hemen anlatıyım. Kız kıza çıktığımız gecelerden biriydi ve bana bir grup insan o 'ayarlanacak olan kız' rolunu uygun görmüşlerdi. Bi kız gelmişti yanıma, amaç belli. Kime neyi yedirmeye çalışıosun sen? Baya eğlenmiştik. Baktım kız çok çaresiz ben çok çetin çıktım, kız da arkadaşlarının yanına eli boş dönmek istemio, kıza 'Bak canım bu numaralar bana sökmez, sen giderken ben 2. tura çıkmıştım ama şu çaprazımızda duran kız aranıyo sen bi git onu dene istersen' demiştim. Cesarete koş. Kız böle ' Ikkk mıkk' falan derken, 'Yok sen yapamıcan bu işi' diyip o aranan kızın yanına ben gitmiştim. Sonuç bana yazan çocuga kız ayarlayan kız rolune bürünmüştüm. Gece sonu alan memnun, veren memnun, benim kafam rahat. Bizim kızlar kopmuş yerlerde gülüyolar falan. Bu olaydan 2-3 hafta sonra bi çocuk eklemişti beni Fb'den. Bende tanımıyorum diye kabul etmemiştim. Sonra çocuk msg atmıştı: 'Hani o gece bana bi kız ayarlamıştın ya' die. Yememiş içmemiş beni bulmuş çocuk. Arkadaş olduğumuzu falan düşünmüş. 'Yasık' demiştim içimden.  Çok enteresan bi insanmışım nan. Baya garipsedim kendimi şu anda. Eğlenceliydim zamanında. Şimdi dışarı çıkasım bile yok. Aslında var da, bi önceki paragrafta anlattım, gücüm yok sanırım. Hem hareket etmeye, hem de insanları organize edip dışarı çıkarmaya. Biri dürtüklemeyince bizimkiler öle bi anda plan yapmaz. Eskiden yapardık, 10 dk içinde 30 kişi olup dışarı çıkardık. Şimdi 2 gün öncesinden 4 kişi olamıoruz. Heralde bizden geçti artık. Küçük nesillere bıraktık meydanı ama onlara da yasık nitekim +24 yasası çıktı. Gerçi o yasağa Taksimde ne kadar uyulur orası muamma.

An itibariyle, bu gecelik sosyal aktivitemi blogta yazarak yaşamış olduğumu farkettim. Sanki dışarı çıkıp rahatlamış gibi hissettim bi anda kendimi. Şimdi buna üzülsem mi üzülmesem mi bilemedim. Nitekim hakkaten oyun oynarken, şu anda Taksimde olduğumdan daha cok eğleniceğimi hissediyorum. Ama saat itibariyle düşündüğümüzde, eğer şu anda Taksimde olsam, zaten çoktaaaannn beyni bırakmış, geriye kalan çok az şeyle hayatıma devam ediyor olurdum. Yani bu karşılaştırma pek gerçekçi olmadı benim için.

Neyse ben oyuna dönüyorum. Ama en kısa zamanda sosyalleşmem gerektiğinin de farkında olarak.
Bu kadar. Bitti. Sadece bunu paylaşmak istemiştim aslında.