Zaman akarken ve biz kendimize anılar yaparken, aslında ne kadar da degişmekteyiz..
Eskiden heycanla giderdim okula..Ne 6da kalkıo oluşum ne de sabah trafigi huysuzlaştırırdı beni..Simdiyse 10dk mesafedeki yere gitmekten kaçıyorum..Gözlerimi açmak istemiyorum öglen vakti bile olsa..
Eskiden güvenirdim insanlara..Ben kendimi ne kadar paylaşırsam o kadar dost oluruz sanırdım..Simdiyse güvenme oyunu oynar oldum..Bana yapabilecekleri en buyuk kötülükten bile korkmaz oldum..En buyuk kötülük ne ki zaten??..
Eskiden vapura binmek bile eglencemdi benim..Simdi ne yaparsam yapayım hep sıkılıyorum..O sıkıntıdan bir türlü kurtulamıyorum..Eskiden arkadaslarla buluşup eglenirdik..Şimdi buluşup beraber sıkılıyoruz..
Eskiden hiç bitmeyecek diyerek başlardım ben..Simdi nasılsa bitecek diyerek başlamak dahi istemiyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder