Bana uyacak bir marilyn monroe resmi yok! Yettiği kadar


14 Şubat 2010 Pazar

Bir Hal

Bir hal ki bu bendeki bazen tahammul edemiyorum insanlara. Sonra o tahammulsuzlukten de sıkılıp kendime dayanamamaya başlıyorum. Zaten hiç bir neden bulamazsam, kendi varlığımın yokluklarını sorun haline dönüştürüyorum. İsmimin, sıfatına saldırıyorum en çok ben bu aralar.

İnsan hep en yakınındakilere sinirlenirmiş en çok. İnsan hep en yakınındakilere kızıp, onlara kırılırmış. Biri eğer yanından gitmek istiyorsa tutamazmış insan. Üstüne gidip bahane bulma çabasına sokarmış karşı tarafı. Ama karşı taraf yok aslında bu oyunda. Oyunu yaratanda benim, oynayanda. Hilesiz bir oyun bu sefer bendeki. Diğerlerine karşı söylediğim yalanlardan vazgeçiyorum sırayla. Dürüstlüğüm bile yetmiyor. Hem insan seviyorsa, gitmesine izin verecek. 'Gitme' demeyecek. Geri dönüp dönmeyeceğini merak edecek, ama demeyecek 'Gitme'. Hem belki
durum o kadar da karışık değildir. Belki bir gun gidenler de döner. Hep öyle olmadı mı zaten? Bu sefer değil. Bu sefer gerçekten çok zor gideni beklemek. Hem ya dönmezse? Ya 'Zaman' hiç yeterli olmazsa?

Ben kendime hilesiz kurallar koymaya calışırken, 'Seni Seviyorum' demek daha da zorlaşıyor. Uzun zamandır çıkmıyor o iki kelime. Çünkü bu sefer çıkarsa gerçek olacak. Alışkanlıktan ya da zorunluluktan söylenmemiş olacak. İşte bu yüzden, karşılık gelmezse çok yakacak. Diğerlerine söylenen kadar yalan olmayacak bu sefer. O kadar gerçek olacak ki o iki kelime, acıtacak. Daha söylerken bile acıtacak. Daha söylerken bile beklenti içine girecek insan. İnsan ne zaman beklenti içine girerse, işte o zaman karşılık alamaz hem. Hayat'ın bize hilesi budur işte:

Beklemediğin anda, beklemediğin şeyler olur. Tam umudunu kaybettiğin zaman. Bazen çok geç olur hatta.

Yorulacak sonra insan, o kelimelerin verdiği acıdan. Yorulacak ne kadar gereksiz olsa da o sonu gelmeyen beklentilerden. Ne tepki vermesi gerektiğini bilmediği an'lardan uzaklaşmak isteyecek. Hem susturmayı da başardı aslında bu insan kendini. Konuşmuyor, çünkü konuşsa da bir şey değişmiyor.

Gidemiyor zaten kendisi olarak. Bir parçasını bırakacak arkasında eğer giderse. Gidemiyor işte.

Kalmak yorsa da, şimdilik gidemiyor.

Hiç yorum yok: