Bir Küllük, İki Küllük

Bir sigara , bir sigara dersin bir bakmışın dolmuş taşmış o kültablası. Gidipte boşaltmaya takatin olmaz. Sonra uçuşmaya başlar o küller. Dumanaltı olan o ewde, tıkanır cigerlerin. Kendi kendine geçer dersin.
Sonra bir sigara daha dersin. 'Bir sigara daha yakmak vaktidir şimdi.'

İnsandır en acımasız olan dedim ya, hep bir şeyler bekler seninde beklediğin gibi. Hep alacak, hiç vermeyecek. Hem sende insansın anlamayacaksın nasılsa. Kimlerin senin için neler yaptığını. Telepatik falanda değilsin üstelik. Kimin kafasından ne geçiyor bilemessin asla. Bilmediğin için suçlanırsın.

Her seferinde yeni bir şeyler öğrendim ben. İlk aşkımda bir insanı ne kadar sewme kapasitem olduğunu öğrendim. Sonrasında yalan söylemenin nefes almak kadar kolay olduğunu öğrendim. Aldatılmanın somutlaştığına şahit oldum. Tam büyüdüm dedim. Eski hatalara yer yok. O zamanda umursanmamanın ne demek olduğunu öğrendim. Ben giderken beni kimsenin tutmadığını gördüm.
Şimdide alttan almayı öğreniyorum. Her olayın bana karşı dönmesini öğreniyorum. En zoru bu geliyor. Oysa ben ne çok biliyorum sewmeyi. Oyunsuz sevmeyi, bahanesiz sewmeyi.

Herkesin bir açıklaması var kırdığı insanlar için. 'Şöyle oldu, böyle oldu.Ondan öyle yaptım.' Önemli değil aslında neler olduğunu bilip bilmemen.
Ben pek fazla kırmak istemiyorum insanları. Çünkü açıklayamıorum sonra. Açıklayamayınca benim içime dert oluyor. Eninde sonunda, o yürekteki ağırlıklar gelip hep beni buluyor.
Uzun zamandır bu kadar karamsar bir yazı yazmamıştım. Sanki cümlelerin kendi karakterleri olabilirmiş gibi.Karamsar cümleler çıkıyor. Şunu da söylemeden geçemicem: 
'Benim mutlu halime, diğerleri depresyon diyor'.
 Mutsuz halimi siz düşünün.
Hem bunların hepsi hayal ürünü. Belkide kötü bir rüya gördüm sadece.
Neyse nasılsa uyanınca geçecek.